Dziś zapraszamy Was do lektury rozmowy, jaką przeprowadziliśmy z Anią Bober, Senior PHP Developerem. Ania jest jednym z filarów Polcode, ale jej umiejętności i pasje wybiegają daleko poza świat programowania…

Polcode: Dzień dobry Aniu, przed nami kolejna rozmowa wideo, ale rozumiem, że dla Ciebie to nic nowego?

Ania Bober: Tak, cały czas pracuję poza biurem i szczerze mówiąc, nie wyobrażam sobie powrotu do modelu pracy stacjonarnej. Z mojej perspektywy praca zdalna niesie ze sobą tak naprawdę same plusy.

Dzięki niej znalazłam sposób na to, by pogodzić swoje ambicje zawodowe z prywatną pasją, a to sprawia, że czuję się spełniona i szczęśliwa.

Ania cały czas pracuje w domu i nie wyobraża sobie powrotu do biura

Brzmi to bardzo inspirująco. Czy opowiesz nam coś więcej o swojej pasji?

Owszem 🙂 Mimo, że w Polcode pracuję jako Senior PHP Developer, to niczym komiksowi bohaterowie – mam swoje alter ego 😉

Jestem instruktorką harcerską, a przez lata byłam drużynową zuchową. Uwielbiam pracę z dziećmi, szczególnie z tymi najmłodszymi. Moja mama była nauczycielką i zaraziła mnie pasją do pracy z młodymi ludźmi. Jeżeli nie byłabym programistką, to na pewno zdecydowałabym się na karierę nauczycielki.

Co sprawiło, że wybrałaś tworzenie linijek kodu a nie pracę z dziećmi?

Tak naprawdę wszystko zaczęło się od moich rodziców. Zarówno mama, jak i tata byli związani ze światem elektroniki więc atmosfera w domu sprzyjała rozwojowi kompetencji ścisłych. Co ciekawe, tematem pracy magisterskiej mojego taty, była koncepcja, zgodnie z którą w przyszłości nastanie era komputerów personalnych. Dziś to oczywiste, wtedy była to wizja z pogranicza science-fiction, ale dla młodej dziewczyny niesłychanie interesująca i pociągająca.

Na zamiłowanie do informatyki wpłynęły też na pewno możliwości. Gdy byłam jeszcze bardzo mała, w moim domu pojawił się pierwszy komputer, legendarny ZX Spectrum. Nie posiadał on tzw. GUI, czyli interfejsu graficznego, jaki znamy np. z systemu Windows czy MacOS. Większość poleceń musiałam realizować poprzez wpisywanie komend.

Dzięki temu, co zabawne, nim jeszcze nauczyłam się w pełni pisać i czytać, to już wiedziałam, jak wykonywać pewne polecenia.

Wspierali Cię w tym rodzice? Uczestniczyłaś w jakichś kursach?

Miesięcznik Bajtek był moim pierwszym zdalnym kursem programisty. W każdym wydaniu w sekcji dla dzieci znajdował się kod do programu, który trzeba było samodzielnie przepisać na swój komputer. Wymagało to nieco gimnastyki i analitycznego myślenia.

Zazwyczaj w tych programach pojawiały się błędy, które zawsze trzeba było skorygować, by w ogóle uruchomić aplikację. Na początku pomagali mi rodzice, ale z czasem stałam się już na tyle samodzielna, że nie potrzebowałam ich wsparcia. To potwierdza jedno – każdemu dziecku powinniśmy stworzyć warunki, sprzyjające rozwojowi zainteresowań i kompetencji, nawet jeżeli czasem będzie to wiązało się z porażkami.

Twoja historia uczy nas jednego. To nie płeć, a otwartość na próbowanie tego, co nowe, pozwala stać się świetnym programistą.

Moim zdaniem nie jest to kwestia predyspozycji danej płci do wykonywania pewnych zadań czy funkcji, chodzi raczej o kwestie wychowania i co za tym idzie ukierunkowania myślenia dziecka.

Przyjęło się uważać, że dziewczynki mają do odegrania inne role zawodowe niż mężczyźni, co niestety często determinuje ich przyszłość. A szkoda, bo znam wiele utalentowanych programistek. W samym naszym zespole jest ich kilka. Swego czasu, kiedy mieliśmy szkołę programowania dla dzieci, zdecydowaliśmy się objąć specjalną opieką właśnie dziewczynki. Chcieliśmy sprawdzić, jak to wygląda u jeszcze takich, nieskażonych nawykami i przekonaniami dorosłych.

W momencie, kiedy prowadziliśmy akcję informacyjną, która miała za zadanie zakomunikować, że będziemy prowadzić zajęcia z programowania, spotykaliśmy się z różnymi reakcjami rodziców. Co zaskakujące, w zależności od płci dziecka, reakcja mam była różna. Matki chłopców były zachwycone, otwarte na nowe doświadczenie dzieci, zapowiadały, że na pewno się zgłoszą na próbne zajęcia. W przypadku dziewczynek wyglądało to zgoła odmiennie. Wiele osób powtarzało: nie, nie – ja mam córkę, więc to nie wchodzi w grę. Ona pójdzie na balet albo teatr. To pokazuje, że wciąż wiele osób kieruje się stereotypami. Chłopcy dostają większą autonomię od swoich rodziców, po prostu pozwala się im na więcej.

Zmiana nastawienia rodziców do edukacji dziewczynek w obszarze IT jest kluczowa

Mówi się, że mężczyźni są z Marsa a kobiety z Wenus. Na te same sytuacje reagujemy inaczej. Czy nie uważasz, że to, że kobiety podchodzą do pewnych spraw w bardziej analityczny sposób, może być ich mocną stroną na rynku IT?

Rzeczywiście, zauważyłam, że chłopcy mniej zastanawiają się nad ryzykiem, brną do przodu, nie zważając na ewentualne zagrożenia. Dziewczynki zaś są o wiele bardziej zachowawcze, dokładnie analizują swoje posunięcia, starają się zminimalizować ryzyko, co sprawia, że tych błędów popełniają o wiele mniej. Najpierw wizualizują sobie dane wyzwanie i jego rozwiązanie, a dopiero wtedy przystępują do działania. Te cechy z pewnością się przydają w pracy programisty.

Nie da się ukryć, że IT od dawna jest branżą zdominowaną przez mężczyzn. Jak się czujesz w otoczeniu tak mocno obsadzonym przez facetów? Czy to, że jesteś kobietą, ma wpływ na to, jak funkcjonujesz i jak jesteś postrzegana w branży IT?

Jestem przyzwyczajona do pracy z mężczyznami. Już od czasów szkolnych, kiedy w liceum wybrałam profil mat-fiz, większość mojej klasy stanowili chłopcy.

Co do postrzegania, to myślę, że tak naprawdę wszystko zależy od tego, w jakim środowisku się znajdujesz. W Polcode jest świetna, partnerska kultura pracy. Wszyscy jesteśmy traktowani równo, niezależnie od tego, kim jesteśmy, jakie wartości i poglądy wyznajemy. To ważne, bo bywa z tym różnie.

Nie będę ukrywać, że w moim życiu zawodowym, zdarzały mi się sytuacje, gdy na własnej skórze mogłam odczuć, że ze względu na płeć, jestem traktowana inaczej.

Przede wszystkim objawiało się to nie tyle brakiem, ile ograniczonym zaufaniem ze strony kontrahentów. Na szczęście to się zmienia i coraz rzadziej jestem świadkiem takich sytuacji. Branża błyskawicznie ewoluuje, a również nasze lokalne nastawienie szybko ulega zmianie. Pracując w Polcode dla międzynarodowych klientów, zrozumiałam, że to właśnie współpraca w multikulturowym środowisku, sprawia, że stajemy się bardziej otwarci na to, co nowe.

Współpraca w zróżnicowanym środowisku sprawia, że stajemy się bardziej otwarci na to, co nowe

Wspomniałaś o tym, że branża IT nieustannie ewoluuje – czy to oznacza, że Twoja edukacja nigdy się nie kończy?

Wiele osób uważa, że praca programisty to prosty sposób na duże zarobki. To krzywdzący skrót myślowy, ale przede wszystkim duży błąd, który może szybko doprowadzić nas do frustracji. Ta praca wymaga olbrzymiej pasji, bez niej nie dasz sobie rady z kolejnymi wyzwaniami, ale też nie może zabraknąć nieustannej pracy i podnoszenia kwalifikacji.

Jeżeli autentycznie interesujesz się IT i programowaniem to z przyjemnością będziesz chłonął kolejne tomy tutoriali i godziny szkoleń. W innym wypadku – staniesz się co najwyżej rzemieślnikiem, którego w niedalekiej przyszłości zastąpią algorytmy sztucznej inteligencji.

Jakie trendy Twoim zdaniem warto śledzić?

Pozyskiwanie bardzo dużej ilości danych, potrzebnych między innymi do analizy. Big Data, machine learning to technologie, które mogą wyręczać ludzi w najprostszych czynnościach. Sztuczna inteligencja już jest w stanie zaskoczyć nas poziomem swojego zaawansowania, rozwoju. W gronie programistów, specjalistów IT znany jest eksperyment, w którym dwa urządzenia, opracowane w ramach badania zaczęły się ze sobą komunikować, tworząc swój własny język. Ta sytuacja tak bardzo zaniepokoiła naukowców, że eksperyment przerwano.

Zaraz, zaraz! Czy twierdzisz, że lada moment możemy zostać zastąpieni przez AI?

I tak, i nie 😉 Sporo kodu musi zostać napisane, zanim maszyny nauczą się czegoś, co my ludzie definiujemy jako abstrakcyjny proces twórczy – kreatywność. Ta zdolność do tworzenia rzeczy nieoczywistych na długo pozostanie naszą mocną stroną. Dobrym przykładem jest sztuka, której nie da się opisać algorytmami.

Programowanie jest profesją, która wymaga od nas olbrzymich nakładów kreatywności, dlatego zastąpione maszynami mogą być wyłącznie te osoby, które realizują swoje obowiązki w sposób, powiedzmy delikatnie: mechaniczny. Właśnie na takie “posady” czyha sztuczna inteligencja.

Co wobec tego radzisz ludziom, którzy chcą rozpocząć swoją przygodę z IT?

Pasja, głód wiedzy i zaangażowanie – moim zdaniem to kluczowe atrybuty “dobrego” programisty. To branża, która wymaga ciągłego doskonalenia, edukacji, kreatywności i umiejętności analitycznego myślenia. Jeżeli robisz to tylko dla pieniędzy – szybko Cię to zmęczy. Pieniądze nie mogą być celem samym w sobie, rób to co kochasz, a odniesiesz sukces.

Anna Bober, Senior PHP Developer w Polcode

Ania pracuje w Polcode na stanowisku starszego programisty PHP. Od ponad 10 lat zajmuje się tworzeniem aplikacji i systemów webowych dla firm z całego świata. Specjalizuje się w Python, PHP (głównie Symfony), AWS oraz implementacji złożonych systemów na środowiskach produkcyjnych.

Ostatnio Ania poświęca się projektowaniu i rozwijaniu innowacyjnych rozwiązań z wykorzystaniem mikroserwisów i baz danych, a także tworzeniu architektury opartej na Kafka, Hadoop, Nifi i Druid. Zapytana o to, co sprawia jej największą satysfakcję, bez wahania odpowiada: tworzenie produktów cyfrowych w duchu data-driven.